Είναι το τριπλό εγώ μου που θέλει να ξεπεράσει τις ανασφάλειες της πανδημίας και τις αντιξοότητες που προκαλεί αυτή στην καθημερινότητα μεταφερόμενη σε ωραίες αναμνήσεις που μέσω αυτών των πνευματικών ταξιδιών επιτρέπουν την ισορροπημένη και μη καταθλιπτική ζωή που μας επέβαλε η πανδημία.
Το αυτό : το ασυνείδητο που θέλει όλο να ενεργεί αλλά η μόνη ενέργεια που δύναται να κάνει είναι να βρίσκεται σε διαδικασία φαγητού, τρώγοντας από το ίδιο μου το είναι, κυριαρχία ψυχαναγκασμού και επανάληψης, σχετικό με την βαθύτερη φύση του ανθρώπου (ορμών και παθών)
Το Εγώ: φαινομενικά είμαι ευδιάθετη και πίνω όλον τον Άμστελ στο ποτήρι, αλλά υπακούω στα άλλα δύο εγώ μου, που εμπλέκονται μοιραία, αναπόσπαστα, στοιχεία γκροτέσκου αλλά και υπερβολής.
Το υπερεγώ : ο κριτής που κάθεται πάνω στην στέγη και με κοιτάζει με ειρωνεία
